Heppie

Hoi allemaal!
Ik vind het fantastisch om al jullie reacties te lezen, echt een beetje ontroerend zeg maar!
We hebben vandaag weer de mogelijkheid om op internet te kunnen en dat is een hele aparte ervaring hier. Als we mazzel hebben gaat er een bus naar het plaatsje waar we op internet kunnen, is de weg begaanbaar en doet internet het ;) improviseren is een kunst, niet?

Ik zal even een plaatje schetsen van mijn leven hier: Elke morgen sta ik rond 07.00 uur op - na een nacht onder mijn muskietennet samen met het varkentjesknuffeltje van Alice- en heb ik even wat tijd voor mezelf. Soms doe ik dan even de afwas (met koud water en een doekje)of veeg het huis, dit huis is van Sandra een zwitserse van 30 die hier lesgeeft voor een jaar. Daarna gaan we ontbijten met brood en suiker, thee en soms pap of ei. Gedurende de dag doen we meestal maar 1 of 2 activiteiten omdat het hier allemaal veel meer tijd kost door uitval van stroom, koken op kerosine en afspraken met mensen die vergezeld gaan met allemaal sociale gedragingen zoals samen eten en praten.
De kinderen uit de buurt komen soms langs om te tekenen of te spelen, lief! (met de stempel van jou mam!)

Zondags gaan we naar de kerk waar we onszelf steeds weer moeten introduceren of een liedje moeten zingen (weliswaar vals maar overtuigd haha) en na de kerk is er een veiling van allemaal ingebracht fruit en groente, heel tof om te zien hoe mensen hier elkaar ook in natura helpen!

Deze week was het heel lekker weer, de zon schijnt elke morgen en het is zelfs wel 30 graden geweest. we hadden niet door dat de zon hier zo fel is (hij staat letterlijk boven op mijn hoofd) en omdat het hier hoog in de bergen is waren we allemaal verbrand, dus voorlopig draag ik lange mouwen. (ben stiekum ook al bruin,sorry voor de freaks)
Er is hier ook een amerikaans meisje: Amber, zij helpt ons samen met Sandra om een beetje wegwijs te worden in de cultuur hier, dat is wel heel fijn!
Afgelopen zondag zijn we naar een waterval gelopen, echt PRACHTIG niet te omschrijven zo mooi (volgende keer probeer ik foto's te plaatsen).
Wat ik heel lastig vind is de enorme armoede en de aidsproblematiek waar we door middel van ons onderzoek mee in aanraking komen, tijdens ons bezoek aan de waterval (samen met een groep studenten van de middelbare school hier) kwamen er steeds meer kinderen achter ons aan tot er een hele groep met ons meeliep, we hebben toen onze lunch met iedereen gedeeld en dat was heel bijzonder!

Ik probeer niet teveel ondersteboven te raken van alle ellende, en te doen wat ik per dag kan doen, ik leer hier echt in hele kleine stapjes te denken en veel te relativeren omdat dat echt nodig is om het onderzoek goed en grondig te kunnen doen.
Zaterdag vertrekken we naar het distict waar we de laarzen nodig hebben en gaan we starten met het bezoeken van de aidswezen, we gaan dan in kaart brengen hoe hun situatie nu is en wat ze nodig hebben.

Het is niet duidelijk wanneer ik weer op internet kan, dus het kan 3 tot 4 weken duren voor jullie weer wat horen, sorry daarvoor! Het ga jullie goed, ik denk aan jullie!
bedankt voor jullie steun en hopelijk tot snel, Adieu
Veel liefs Hannah